Śmigłowiec Mi-24 pochodzi z przełomu lat 60-tych i 70-tych XX wieku i powstał w ZSRR. Wyprodukowano ich ponad 3000 sztuk. Długość całkowita maszyny to 19,79m wraz z wirnikami, a wysokość 6,5m. Śmigłowiec miał masę własną 8500 KG i był wyposażony w 2 silniki turbowałowe Isotov TV3-117 o mocy 2200 KM każdy. Maksymalna prędkość to 350 km/h i zasięg około 450 km. Śmigłowiec charakteryzuje się możliwością przewozu 8 żołnierzy w części transportowej. Początkowo używano ich głównie do zadań transportowych i rozpoznawczych. Wraz z opracowaniem mocniejszych silników i bardziej wytrzymałych konstrukcji zaczęły powstawać śmigłowce zdolne do przenoszenia uzbrojenia. Punktem kulminacyjnym w rozwoju maszyn i ich wykorzystywania była wojna w Wietnamie w latach 1955-1975, a przede wszystkim udział USA w tym konflikcie. W kręgach NATO wersje eksportowe Mi-25 i Mi-35 są oznaczane sufiksem literowym jako „Hind D” i „Hind E”. Radzieccy piloci nazywali Mi-24 „latającym czołgiem”. Śmigłowce z rodziny Mi-24 i Mi-35 używane są do dzisiaj przez 58 państw. Na podstawie Mi-24 w XX i XXI wieku powstały również dalekie modernizacje Mi-35 i Mi-24 Super Hind.
